Λεύκη

Η λεύκη, ή αλλιώς «νόσος του φωτός» είναι μία αρκετά κοινή δερματολογική πάθηση και είναι συχνότερη σε χώρες με έντονη ηλιακή ακτινοβολία. Προσβάλλει το 1-2% του πληθυσμού παγκοσμίως, έχοντας συχνότερη ηλικία εμφάνισης τα 20 περίπου χρόνια αν και μπορεί να ξεκινήσει ακόμη και από την παιδική ηλικία. Τα πρώτα συμπτώματα της λεύκης είναι οι αποχρωματισμένες ή λευκές κηλίδες στο δέρμα, σημεία δηλαδή χωρίς τη χρωστική μελανίνη που δίνει στην επιδερμίδα μας την απόχρωσή της.

Το Laser Excimer είναι αποτελεσματικό σε σταθερές βλάβες μικρής έκτασης οι οποίες καταλαμβάνουν ποσοστό μικρότερο του 30% της συνολικής επιφάνειας του σώματος. Αποτελεί την πιο επαναστατική θεραπεία για την καταπολέμηση της λεύκης. Με τη χρήση του Laser Excimer μπορεί να επιτευχθεί τοπική αντιμετώπιση του αποχρωματισμένου δέρματος, αφήνοντας άθικτη τη γειτονική επιφάνεια δέρματος. Μπορεί να συνδυαστεί με σκευάσματα τοπικής χρήσης, καθώς και με μικρής διάρκειας χορήγηση φαρμάκων από το στόμα.

Ανάλογα με τον τρόπο εμφάνισής της, η λεύκη διακρίνεται σε εντοπισμένη, τμηματική και γενικευμένη. Η διάγνωσή της πραγματοποιείται συνήθως κλινικά. Βιοψία είναι δυνατόν να χρειαστεί σε περίπτωση διαφορικής διάγνωσης από άλλες παθήσεις που προκαλούν υποχρωμίες όπως η μεταφλεγμονώδης υπομελάγχρωση, η σπογγοειδής μυκητίαση και η ποικιλόχρους πιτυρίαση.

Ο πιο κοινός τύπος λεύκης είναι η μη-τμηματική λεύκη. Στην περίπτωση αυτή, παρατηρείται συνήθως συμμετρία των αποχρωματισμένων πλακών, ενώ δεν αποκλείεται η εμφάνιση νέων βλαβών με την πάροδο του χρόνου. Η μη-τμηματική λεύκη μπορεί να εμφανιστεί σε μεγάλα τμήματα του σώματος ή να παραμείνει σε μία συγκεκριμένη περιοχή. Δεν υπάρχει κάποιος γενικός κανόνας εμφάνισής της, καθώς μπορεί να παρατηρηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Σε αντίθεση με την μη-τμηματική λεύκη, η τμηματική λεύκη εντοπίζεται σε συγκεκριμένο σημείο του σώματος και συνήθως έχει ηλικιακό αποκλεισμό, καθώς εμφανίζεται κυρίως στην περίοδο της εφηβείας. Η εξάπλωσή της είναι πολύ πιο γρήγορη από αυτή της μη-τμηματικής λεύκης. Λόγω της διαφορετικότητας των δύο αυτών κατηγοριών, η αντιμετώπισή τους διαφέρει αρκετά.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η λεύκη, αποτελούν ασθένειες κατά τις οποίες ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στους ιστούς και τα όργανά του. Στη περίπτωση της λεύκης, ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται σε ορισμένα μελανινοκύτταρα του σώματος και σταματάει την έκκριση της μελανίνης, με αποτέλεσμα την εμφάνιση άσπρων σημαδιών ή τριχών.

Τα αίτια εμφάνισης ενός αυτοάνοσου νοσήματος ποικίλλουν, αλλά έχει δειχθεί πως οφείλονται κυρίως σε βακτήρια, τοξίνες, καθώς και σε περιβαλλοντικούς ή ψυχολογικούς παράγοντες. Σε άτομα με προδιάθεση εμφάνισης λεύκης, οι πιθανότητες αυξάνονται όταν το άτομο έχει αυξημένη αντίδραση ανοσοποιητικού συστήματος απέναντι σε φυσιολογικά ερεθίσματα. Επιπροσθέτως, έχει παρατηρηθεί, πως η λεύκη είναι πολυπαραγοντική ασθένεια, δηλαδή η εμφάνισή της οφείλεται σε μία πληθώρα παραγόντων.

Η πιο πρόσφατη θεωρία για τα αίτια εμφάνισης της λεύκης, θέλει το ανοσοποιητικό σύστημα στην πρώτη θέση. Πιο συγκεκριμένα, όπως έχει δειχθεί και σε άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, έχουν παρατηρηθεί μεταλλάξεις σε γονίδια του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία πιστεύεται ότι προκαλούν την καταστροφή των μελανινοκυττάρων του δέρματος.

Το γεγονός πως η λεύκη είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, δυσκολεύει τη διάγνωσή της, καθώς επίσης και στον εντοπισμό του υπεύθυνου, για την εμφάνιση της λεύκης, παράγοντα. Οι κηλίδες της λεύκης εμφανίζονται κυρίως σε σημεία που εκτίθενται στο ήλιο, όπως το πρόσωπο, τα χείλη, τα χέρια και τα πόδια. Το αρχικό στάδιο της λεύκης χαρακτηρίζεται συνήθως από μία πλάκα συχνά στην κοιλιακή χώρα και σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζεται με την εκδήλωση κνησμού ή υπερίδρωσης. Αρκετές φορές η λεύκη εμφανίζεται και στα μαλλιά και τις τρίχες.